Concept
Op een in onbruik gekomen voetbalterrein aan de rand van een gemeenteparkje dienden 26 wooneenheden en evenveel parkeergelegenheden gecreëerd te worden. Met veel respect voor de typologie van de omgeving en het aangrenzende park in het bijzonder. Het eerder in onbruik geraakte park werd dan ook als uitgangspunt genomen. Hierbij is het niet alleen bepalend geweest voor de oriëntatie van de woonvolumes.
De oorspronkelijke ontwerpenlijnen uit het parkje vormden ook de basis voor het ontwerp van de blokken. Door de schuine lijnen zijn de gebouwen ontworpen als volumes die opgetild worden op een sokkel. De massieve sokkel vangt dit niveauverschil op en dient als basis voor het, als het ware opgetilde, rechte volume. Dat volume werd afgewerkt met een schuin dak dat door integratie van de kleuren de illusie creëert van een “hoed”.
De enig mogelijke toegang tot dit binnengebied verloopt langs een kort stukje doodlopende straat. De auto wordt via deze ingang toegelaten maar opgevangen in de parkeerplaatsen en carports aan de voet van het perceel waar ook een ruime fietsenberging is voorzien. Het ontwerp voorziet zo in een autoluw geheel met respect voor het parkje.
De voetganger en fietser kregen een doorgang naar het park en de omliggende straten die de dynamiek, de sociale controle en het gebruik van het park sterk zal verhogen. Het woonproject biedt zo een meerwaarde voor de hele omgeving van de wijk. De tuinen van de gelijkvloerse appartementen in de woonblokken zijn gericht naar de omliggende tuinen. Daardoor ontstaat aan een groene long tussen de bebouwing en wordt de oneigenlijke toegang tot de achtertuinen geregulariseerd.
Hoe draagt deze steen bij tot het algemene idee van het project?
Patsy Van de Kelft: Gezien het concept zochten we een strakke steen om te verwerken met een dunne voeg in één derde verband. Origineel was het de bedoeling om de stenen te verlijmen maar uiteindelijk is het beoogde resultaat bereikt door verwerking met dunbedmortel.
Binnen de sEptEm reeks waren ook alle kleuren beschikbaar die we voor ogen hadden. Gezien de breedte van deze ecologische stenen hebben wij ook ruimte gewonnen en is er niet met een bredere spouw gewerkt.
Hoe bent u tot de exacte kleurkeuze gekomen?
Patsy Van de Kelft: Wij wensten een harmonieus geheel te creëren met de bestrating gezien het ook een woonerf betreft. Daarom hebben we ervoor geopteerd de kleur van de sokkel van de gebouwen te laten overeen komen met de kleur van de "straten".
De mogelijkheid om zowel de kleiklinkers voor de bestrating als de gevelstenen in dezelfde kleur te verkrijgen was uniek bij Vande Moortel. Het gebouw werd verder bewust op een "sokkel" gebouwd met daarboven een rode baksteen zodat het geheel "vast" staat en een luchtig bovendeel krijgt. De rode kleur sluit ook aan bij de woningen in de omgeving. Beide kleuren zijn ook gemakkelijk te combineren met andere materialen wat dan ook gebeurd is met de grijze crepi en het dak.
Waarom hebben jullie de keuze voor deze klinker ondersteund?
OMGEVING: De niet getrommeld klinker van locale herkomst is eerlijk en goed te gebruiken door autoverkeer zonder de nadruk op de weggebruiker te leggen. De kleinschaligheid geeft een extra toets aan het verblijfsplein, door de natuurlijke veroudering zal het plein nog voor vele jaren van zijn uitstraling kunnen genieten. De antraciete kleur zal mogelijke vervuiling van het publeik domein alsook de spoorvorming van autobewegingen verdoezelen. Voor de stevigheid is een keperverband gekozen zodat bij draaibewegingen het wegdek zeker niet beschadigd wordt.
